خلوتگاهي در بيابان

غلاف تمام فلزی (2)

ارتشی درخور....

می گویند آواز دهل از دور خوش است. درمورد دهل نمی دانم ولی در کشور ما در مورد خیلی چیزها اینطور است. ظاهرا باید همه چیز در ایران به هم بیاید. اقتصاد ما به سیاست داخلی و خارجی ما می آید ، فرهنگ ما به اقتصاد ما و همین طور ادامه بدهید. تا برسید به نیروهای مسلح و ارتش. طبیعی است که یک چنان سیاست و اقتصادی یک چنین ارتشی را هم در پی دارد.
اگر به وطن فروشی و خیانت و ... متهم نشوم باید بگویم که آن چه که در باره ی ارتش می گویند هیچ درست نیست. در واقع آنچه که من دیدم آنهایی نبود که تصور می کردم . نه از آن نظم خبری بود نه از امکانات و نه از هیچ چیز دیگر. تنها یک سری مقررات خشک باقی مانده است و دیگر ایچ. من تصور نکنم از آن مجموعه سربازی با انگیزه خارج شود. تمایلات و خواسته های سرباز آنقدر سرکوب می شود که اکثر کسانی که خدمت را تمام می کنند دچار بی انگیزگی شدید می شوند و احتمالا افسرده . بعضی هم مثل افسر آموزش ما که فقط چند روزی از خدمتش باقی مانده بود دچار یاس شدید و نفرت از همه چیز می شوند.افسر آموزشمان به شدت افسرده شده بود و مدام می گفت که اعتقادش به خدا و دین و همه چیز را از دست داده. می گفت من از وقتی آمدم اینجا فهمیدم که همه چیز الکی است و ...
مدام ما را نصیحت می کرد که کارهایی را که او نکرده بکنیم : " تا می تونید پست سر این و اون بزنید. از فرمانده گروهان پیش فرمانده گردان بد بگید از فرمانده گردان پیش فرمانده هنگ و ... آقا اینجا جایی که اگه بفهمن کاری هستی ازت کار می کشن پس هیچوقت کاری رو که بلدین رو نکنید و ... "
و از آنجایی که آدم درستی بود در آن محیط نا هماهنگ به نظر می آمد . مثل یک غریبه بود .خودش هم می دانست که وقتی بر خلاف همه رفتار کنی و بخواهی عدالت را در جایی رعایت کنی که اصلا معنا ندارد آنوقت تابو شده ای. سیستم تو را عقب می زند به خصوص که نتوانی هماهنگ بشوی . و چون می دانست نمی تواند هماهنگ شود افسرده شده بود.
از این آدمها در ارتش زیاد دیده می شوند. به همین دلیل انگیزه ای در کسی ایجاد نمی شود. حالا باید کنکاش کرد دید آیا خدمت سربازی ارزش این را دارد؟

- posted by StpWolf @ 6:33 AM